حمل و نقل
مواد رادیواکتیو به مجموعه عملیاتی که به منظور جابجایی رادیوایزوتوپ ها، پسماندهای رادیواکتیو و محموله های چرخه سوخت هسته ای صورت می گیرد، اطلاق می شود. این مقوله کلیه مراحل طراحی، ساخت، آماده سازی بسته ها، نگهداری و انبارداری
مواد رادیواکتیو را در طول
حمل و نقل چه در شرایط عادی و چه به هنگام وقوع حوادث را در بر می گیرد.
امروزه مواد رادیواکتیوی که در سطح جهان جابجا می شوند به گروه های مختلفی تقسیم بندی می شوند که هر یک با دیگری متفاوت است. طراحی و ساخت بسته ها و انتخاب نوع آنها برای حمل و نقل، به نوع و درجه خطرناک بودن ماده رادیواکتیو بستگی دارد. بسته های مورد نیاز برای
حمل و نقل مواد رادیواکتیو، می بایستی به نحوی طراحی و ساخته شوند که با توجه به وزن، شکل و حجم آنها، به راحتی و با اطمینان کامل به هر نقطه ای جابجا شوند و علاوه بر این، مقاومت لازم در برابر شرایط جوی، ضربه، فشار و غیره را نیز داشته باشند. بر همین اساس و به منظور تعیین و سنجش مقاومت بسته های رادیواکتیو، امروزه
آزمایش های متعدد و متنوعی بر روی آنها صورت می پذیرد تا به هنگام حمل و نقل، ضریب امنیت و ایمنی این محموله ها به طور کامل تامین شوند.از همین رو در مطالعه حاضر تلاش نویسنده بر آن بوده است تا نحوه
دسته بندی و چگونگی
آزمایش های صورت گرفته بر روی بسته ها و محموله های هسته ای به منظور
حمل و نقل مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.