نقش باورهای امید و خوش بینی در پیش بینی انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان دهلران

چکیده: پژوهش حاضر به بررسی نقش باورهای امید و خوش بینی در پیش بینی انگیزش تحصیلی دانش-آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان دهلران پرداخته است. پژوهش حاضر از نظر هدف توصیفی و به لحاظگردآوری داده ها همبستگی میباشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل دانشآموزان پسر مقطع متوسطهشهرستان دهلران در سال تحصیلی 95 - 1394 که 180 نفر از آنها به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخابشده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های: امیدواری اشنایدر و همکاران (1991)، پرسشنامه خوش-بینی شیر و همکاران (1994) و پرسشنامه ی انگیزش تحصیلی ولرند و همکاران (1989) استفاده شده است.برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، واریانس، حداقل نمره و حداکثر نمره) وآمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) استفاده شده است. یافته های حاصل از اینپژوهش نشان داد باورهای امید و خوشبینی با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری دارند (000 / 0). وباورهای امید پیش بینی کننده ی خوبی برای انگیزه تحصیلی می باشند اما خوش بینی قادر به پیش بینیانگیزش تحصیلی نمی باشد (0/000).

Keywords:

تفکر مسیر , راهبردی , خوش بینی , انگیزش تحصیلی , دانش آموزان