بررسی تاثیر استفاده ازدوپروتکل بیهوشی درمیزان بروز استفراغ بعدازبیهوشی بیماران تحت عمل جراحی عمومی

تهوع و استفراغ بعدازعمل شایع ترین عارضه بیهوشی است که شیوع کلی آن 20-30 درصد می باشد و سبب بروز مشکلاتی چون طولانی ترشدن مدت اقامت بیمار دراتاق بهبودی و افزایش هزینه و ناراحتی بیمار میگردد هدف ازاین مطالعه مقایسه شیوع استفراغ به دنبال عملهای آپاندکتومی لاپاراتومی هرنیورافی و هموروئید بادوپروتکل بیهوشی دربیمارستانهای امام خمینی ره و اکباتان همدان می باشد این کارازمایی بالینی بروی 250 نفر زن تحت اعمال جراحی آپاندکتومی لاپاراتومی هرنیورافی و هموروئید مراجعه کننده به بیمارستانهای امام خمینی ره و اکباتان صورت گرفت و باروش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و سوالهایی که درقالب یک پرسشنامه طراحی شده بود ازبیماران پرسیده می شد و شیوع استفراغ بعدازبیهوشی بیماران تحت عمل جراحی عمومی بستری دربیمارستانهای امام خمینی و اکباتان مقایسه گردید زنانی که درمحدوده سنی 10-60 سال قرار داشتند و تحت اعمال جراحی آپاندکتومی هرنیورافی هموروئید و لاپراتومی قرارگرفتند به عنوان نمونه های مورد پژوهش انتخاب شدند نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزودن 10 میلی گرم متوکلوپرامید و 8میلی گرم دگزامتازون به پروتکل بیهوشی دراعمال جراحی لاپاراتومی آپاندکتومی هموروئید هرنیورافی به دنبال بیهوشی عمومی تاثیری درکاهش شیوع استفراغ درپایان بیهوشی و اتاق بهبودی نداشته است و ازمونهای اماری اختلاف معنی داری را بین نتایج حاصل ازدوبیمارستان نشان میدهد P<0/05

Keywords:

استفراغ , بیهوشی عمومی , دگزامتازون , متوکلوپرامید