اثربخشی زوج درمانی رفتاری ارتباطی برنشتاین بر کاهش تعارضات زناشویی زوجین در معرض طلاق

رویکردهای مختلفی در زمینه زوج درمانی وجود دارد که محققان خانواده درمانی در طول سالها به دنبال سنجش اعتبار و کارآیی آنها بودهاند.یکی از این رویکردها، رویکرد رفتاری ارتباطی برنشتاین است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف اثربخشی زوج درمانی رفتاری ارتباطی برنشتاین بر کاهش تعارضات زناشویی زوجین در معرض طلاق بود. این پژوهش از نوع آزمایشی بوده و از طرح پیشآزمون پسآزمون با - گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوجین در معرض طلاق شهرستان نورآباد )دلفان( در سال 1393 تشکیل میدهند. نمونه پژوهش 40 نفر از زوجین در معرض طلاق مراجع کننده به مراکز مشاوره خانواده دادگاههای شهرستان نورآباد )دلفان( بود که بعد از فراخوان به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. بدین صورت که بر روی هردو گروه پیشآزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی )زوج درمانی رفتاری ارتباطی برنشتاین( در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای به صورت - یک جلسه در هر هفته به اجرا درآمد و پس از اتمام برنامه درمانی پسآزمون اجرا گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی بود. دادهها با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد کهپس از آموزش الگوی ارتباطی رفتاری، تعارضات زناشویی در زنان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت. بنابراین می توان گفت زوج درمانی به شیوه رفتاری ارتباطی بر افزایش سازگاری و کاهش تعارضات زناشویی و مؤلفههای آن، مؤثر است

Keywords:

زوج درمانی رفتاری ارتباطی برنشتاین , تعارض زناشویی , زوجین , طلاق