بررسی مولفه های طراحی مسکن ایرانی بر پایه ارتباط لایه های متن

مفهوم هویت سابقه ای به بلندای تاریخ دارد از آن زمان که انسان خلق شد همواره پی این بوده است که به چیستی و کیستی خود دست یابد که همان هویت انسانی است و هرچه با انسان سر و کار دارد به نحوی در هویت او تاثیر می گذارد و یا اینکه از هویت وجودی او تاثیر می پذیرد معماری نیز از این قاعده مستثنی نیست و با هویت انسانی تاثیر متقابل دارد در این مقاله بر آنیم تا به نحوه طراحی مسکن با رویکرد انسان بپردازیم دو دوره پر از فراز و نشیب که در هر یک از این دوره ها معماری با هویت انسانی تاثیر متقابل داشته است البته چون در ایران دین و دین مداری سابقه طولانی دارد انسان خدامحور بر خلاف انسان در جهان کمتر تحت تاثیر خود محوری قرار می گیرد و انسان سکولار کمتر بروز پیدا می کند در نتیجه هویت مسکن انسان مدار در ایران نسبت به جهان کمتر تحت تاثیر تغییرات قرار می گیرد در کل در طول سیر از دوران سنتی به مدرن همراه با به وجود آمدن مدرنیسم خدا محوری در هویت انسانی جای خود را به انسان محوری می دهد تفکر جامعه گرایی جای خود را به فرد گرایی می دهد و برای هر فرد خود مهم می شود تا جامعه با توجه به نیاز تغییرات زمانی و تاثیر آن بر بحث مسکن انسان مدار همواره معیارهای متنوعی برای ایجاد یک مسکن انسان مدار وجود داشته است حال ما در این تحقیق برآنیم تا معیارهایی که باید در طراحی یک مسکن انسان مدار رعایت شود را بررسی کنیم

Keywords:

مسکن انسان مدار , معماری سنتی , معماری مدرن