بررسی اثر تغییر نوع پوشش ایپلمنت های دندانی و ضخامت آنها در تنش ماکزیمم ایجاد شده در سطح تماس ایمپلمنت - پوشش و سطح تماس پوشش - استخوان به روش اجزاء محدود

استفاده از پوشش های سرامیکی در ایمپلنت های دندانی به علت دلایل زیادی از جمله سازش سریع با استخوان، فقدان بافت فیبری در محل اتصال پوشش - ایمپلنت و اتصال ایمپلنت - استخوان محکمتر، به صورت عمومی در آمده است. در بین این پوشش ها، هیدرواکسی اپاتیت (Hydroxy Apatite) و فلووراپاتیت (Flour Apatite) استفاده بیشتری دارند. در مقاله حاضر با استفاده از تحلیل تنش به روش اجزای محدود و به صورت دو بعدی (Axisymetric) ایمپلنت های Dyna و IMZ در حالت های مختلف با پوشش HA و FA با ضخامت های 100، 65 و 33 میکرون مدل سازی شده اند. نتایج تحلیل تنش نشان داد که در ایمپلنت Dyna تنش ماکزیمم در سطح تماس ایمپلنت - پوشش و سطح تماس پوشش - استخوان با افزایش ضخامت پوشش کاهش می یابد. همچنین در شرایط یکسان تنش ماکزیمم در ایمپلنت با پوشش FA کمتر از همان ایمپلنت با پوشش HA بود، اما تنش ماکزیمم در سطح تماس ایمپلنت - پوشش و سطح تماس پوشش - استخوان در ایمپلنت با پوشش FA بیشتر از همان ایمپلنت با پوشش HA بود، اما در ایمپلنت IMZ تنش ماکزیمم ایجاد شده در ایمپلنت با تغییر نوع پوشش و ضخامت آن، هیچ تغییری نداشت.