بررسی بافت تاریخی شهر تبریز با تاکید بر رویکردهای مداخله ای و تاثیر آن بر گردشگری

شهرها و فضا ها ی شهری نیز به مشابه بسیاری از مصنوعات بشری و در اثر گذشت زمان شرایط و موقعیت های اقلیم ، اتفاقات و حوادث گوناگون دست خوش فرسودگی در کالبد و در برخی موارد عملکرد خود گشته اند.توجه به بهسازی و نوسازی بافت های تاریخی شهر و به طور کلی دخالت در بافت قدیم همواره یکی از مسائل اساسی شهرهای تاریخی و شهرهایی که دارای هویت و روحیه خاص بوده اند می باشد. این بافت های تاریخی دارای ویژگی های منفی همچون آشفتگی سیما و منظر ، عدم دسترسی مناسب،کمبود تاسیسات و تجهیزات شهری ، آشفتگی در ساختار اقتصادی و اجتماعی و فرسودگی کالبدی – سازه ای نیز هستند.اصلی ترین هدف و راهبرد اساسی اقدامات مداخله ای برای بهسازی و نوسازی بافت تاریخی و طراحی آنها،باز گرداندن این مجموعه به چرخه زندگی است که میتواند در جذب و فعال سازی گردشگری پایدار شهر تاریخی چون تبریز موثر واقع شود .روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی و تحلیلی و روش گردآوری داده ها استفاده از روش کتابخانه ای– اسنادی و همچنین مطالعه میدانی بوده و هدف از آن شناخت پتانسیل های بافت تاریخی شهر تبریز و تاثیر آن بر صنعت توریسم بوده و در انتها راهکارهایی برای مرمت و نوسازی این بافت های تاریخی و به تبع آن رونق گردشگری ارائه می شود.در این تحقیق سعی بر این است تا به سوالات زیر پاسخ داده شود :1 - احیاء و باز زنده سازی بافت تاریخی باید دارای چه اصول و راهبردهایی باشد تا گردشگری پایدار را سبب شود؟ 2- چه راهکارهای اصولی برای ایجادگردشگری پایدار با محوریت بافت های تاریخی درشهر تبریز وجود دارد؟نتایج بررسی در این تحقیق نشان میدهد که بافت های تاریخی موجود در شهر تبریز چنان که باید در بحث گردشگری پایدار موثر واقع نشده است و به دلیل نبود مدیریت و برنامه ریزی دقیق برای احیاء و نوسازی،همه ساله آثار تاریخی مانند بازار تبریز که بزرگترین بازار سرپوشیده جهان می باشد و طی چند سال اخیر بارها طعمه آتش شده است،تخریب شده و توان بالقوه و بالفعل خود را در جهت گردشگری از دست میدهند که این امر تلاش هر چه بیشتر مسئولان و ارگان های مربوطه را می طلبد.