بررسی رابطه توانمند سازی روانشناختی مدیران و معاونین آموزشی مدارس با رضایت شغلی، اثربخشی سازمانی و ترک کار در شهرستان دهگلان

هدف این تحقیق بررسی رابطه توانمند سازی روانشناختی مدیران و معاونین آموزشی با رضایت شغلی، اثربخشی سازمانی و ترک کار آنان بود. این پژوهش به روش توصیفی - پیمایشی صورت گرفته است . جامعه آماری تحقیق کلیه مدیران و معاونان آموزشی شهرستان دهگلان بوده است ( 210 نفر) که تعداد 132 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های توانمند سازی روانشناختی، رضایت شغلی، اثربخشی سازمانی، تمایل به ترک کار استفاده شده که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی حاکی از آن است که نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول تحقیق نشان داد که جنسیت بر میزان رضایت شغلی تأثیر می گذارد، چنانکه در این پژوهش مشاهده شد زنان بیشتر از مردان از شغل خود رضایت دارند اما جنسیت بر میزان اثربخشی و ترک کار تأثیر نمی گذارد. هرچند که میانگین نمره زنان در اثربخشی و ترک کار بیشتر از مردان بوده است. سابقه خدمت هیچگونه تأثیری بر رضایت شغلی، اثربخشی و ترک کار ندارند و رابطه معناداری نیز با هم ندارند. مولفه های متغیر توانمند سازی روانشناختی یعنی شایستگی، استقلال، تاثیر، معناداری و اعتماد با رضایت شغلی و اثربخشی رابطه مثبت و معنادار و با متغیر ترک کار رابطه منفی و معناداری دارد.

Keywords:

توانمند سازی روانشناختی , رضایت شغلی , اثربخشی سازمانی , ترک کار