صلاحیت و اختیارات شعب دیوان عدالت اداری

هدف اصلی از تشکیل دیوان عدالت اداری، رسیدگی به دادخواهی مردم نسبت به تصمیمات و اقدامات کلیه تشکیلات دولتی در معنای وسیع کلمه و احقاق حقوق تضییع شده آن ها، موافق موازین قانونی و جلوگیری از تجاوز به حریم قانون بوده است و خصوصیات اشخاص حقیقی یا حقوقی حقوق عمومی طرف شکایت نباید قلمرو اهداف مقنن را محدود سازد. از آن جایی که دادگاه های دادگستری منحصرا مرجع رسیدگی به دعاوی مدنی و کیفری می باشند و فرض نبودن مرجع صالح برای رسیدگی به این امور ، معقول و موافق اصول عدالت نیست، لذا مسلم است که هدف قانون گذار از تجویز رسیدگی به تظلمات مردم، از تصمیمات و اقدامات واحدهای دولتی، رفع اثر از مطلق تصمیمات و اقدامات خلاف قانون بوده که جنبه تقنینی یا قضائی نداشته باشد ، ولو این که اقدامات و تصمیمات مورد اعتراض ، ناشی از قوه مجریه نباشد .هرچند واقعیت این است که قوانین ما در خصوص صلاحیت دیوان از شفافیت کافی بهره مند نیستند و زمینه محدود کردن حوزه صلاحیت دیوان را فراهم کرده اند اما در هر حال زمانی که امکان اصلاح وشفاف سازی قانون وجود ندارد باید از حداکثر ظرفیت قانونی استفاده کرد و با استفاده از تحلیل منطقی ، تفسیری از قانون ارائه داد که با مبانی نظری و فکری صحیح، حداکثر همسانی را داشته باشد . با نصب العین قراردادن صلاحیتی که شایسته دیوان عدالت اداری در مورد حدود اختیارات و صلاحیت دیوان عدالت اداری لحاظ شود.

Keywords:

صلاحیت , شکایات , واحدهای دولتی , مراجع اختصاصی اداری (شبه قضائی)