بررسی رابطه هوش معنوی و نگرش مذهبی با بخشش خطاهای دیگران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش معنوی و نگرش مذهبی با بخشش خطاهای ، به روش توصیفی- همبستگی بود. بدین منظور از جامعه آماری دانش آموزان متوسطه، نمونه ای به تعداد 368 دانش آموز به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و براساس جدول مورگان انتخاب شد. آزمودنی ها پرسشنامه های جهت گیری مذهبی آلپورت و راس، مقیاس هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران و مقیاس بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران را تکمیل نمودند. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام در spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که جهت گیری مذهبی درونی، زندگی معنوی و درک و ارتباط با سرچشمه هستی با بخشودگی رابطه مثبت معنادار داشته(p<0/05) و جهت گیری مذهبی بیرونی با بخشش خطا رابطه معناداری ندارد (p>0/05). همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که جهت گیری مذهبی درونی و زندگی معنوی می توانند بخشودگی بین فردی را به طور معنی داری پیش بینی کند. براساس نتایج می توان گفت : افرادی که زندگی معنوی دارند، از خود آگاهی و بینش عمیق نسبت به زندگی و هدفدار نمودن آن برخوردارند، و عمیقا به تعالیم مذهبشان اعتقاد داشته و عمل می کنند، طوری که در هنگام تعارض و مشکلات بین شخصی مصالحه جو بوده و از توان بخشودگی بیشتری برخوردارند.

Keywords:

نگرش مذهبی , هوش معنوی , بخشش