تحلیل و ارزیابی توسعه فیزیکی شهر اردبیل

شهرها در طول دوره رشد و گسترش خود فراز و نشیبهایی را پشت سر میگذارند و با موانع و مشکلاتی روبرو میشوند. شهرها هر اندازه گستردگی فیزیکی داشته باشند، آنقدر با موانع توپوگرافی و ژئومورفولوژی بیشتری مواجه خواهند شد. توسعه کالبدی شهر فرآیندی پویا و مداوم است و تابع عوامل طبیعی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و ایدوئولوژی نظامکشور می باشد. برنامهریزی برای جهات توسعه مورفولوژی شهر و نوع آن از اصلیترین و اهمترین وظایف شهرسازان و برنامهریزان به حساب میآید؛ چرا که برنامهریزیهای آتی به دنبال آن پی ریزی میشوند. هر شهری با توجه به مکان و موقعیت استقرار خود، معیارها و ضوابط خاصی را جهت توسعه فیزیکی و رشد خود میطلبد و نوع سیمای شهر نیز درگام نخست بستگی به موقعیت طبیعی آن دارد. و ممکن است به صورت توسعه کالبدی گسسته یا پیوسته جلوه نماید. در این میان شهر اردبیل از نوع شهرهایی است که در مناطق کوهستانی واقع شده، و نقش عوامل طبیعی در رشد کالبدی آن چشمگیر است. همچنین با توجه موضوع پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. و سرانجام طی کاوشهایی بطور کلی و جزئی در محدوده به این نتیجه دست می یابد که: توسعه در جهت محورها و مبادی ورودی از جمله آستارا، خلخال، مشکین و...، سبب گردیده است، که شهر به تدریج به فرم قطاعی نزدیک شده باشد. و اراضی کشاورزی شهر را در خود محصور کرده است، بنابراین شرایط محیطی ایجاب می کند که چشمانداز شهر به صورت فشرده(گسسته) و ارتفاعی به توسعه خود ادامه دهد.

Keywords:

سیمای شهر , توسعه کالبدی شهر , عوامل طبیعی , شهر اردبیل