بررسی جایگاه هنرهای دستی_سنتی در ایران (شعرباف، چادرشب و کشمی)

هنرهای سنتی، مجموعه هنرهای اصیل، بومی هر کشور است که ریشه های عمیق و استوار در اعتقادات و آداب و رسوم هرجامعه دارد. صنعت نساجی نیز یکی از هنر- صنعتهایی اصیل ایرانی به حساب می آید. دست بافتها پارچه نیز جزئی از این هنرهامی باشد. و در حال حاظر هم تبلور عینی- فرهنگی و هنر اصیل ایرانی به شمار می رود. این دست باف ها شامل انواع مختلفی است ودر هر شهر از ایران دارای سبک و نوع خاصی می باشد اما به دلیل استقبال کم، و ناشناخته ماندن این هنر همچنان در کارگاه هایکوچک در شهرستانها، در حال فراموشی است. در این پژوهش به معرفی و تاریخچه سه مورد از این دستبافت ها از قبیل کشمیر،شعرباف و چادرشب اشاره می شود. طبق آنچه که از تحقیقات به دست آمده این هنرهای سنتی به کمک دستگاه های بافندگی تولیدمی شود. شعربافی، چادرشب و کشمیر جز رشته های صنایع دستی (دستباف) محسوب می شود که مراحل سه گانه بافندگی (ایجاددهنه کار، پود گذاری و دفتین زدن) با حرکات دست و پا انجام می شود. در این دستبافت ها حضور موثر و خلاق انسان در تولید بسیارپر اهمیت می باشد. با ایجاد نگرشی نو و خلاقانه در این عرصه هنری می توان سبک جدیدی از هنر اصیل ایرانی را به علاقه مندان اینرشته هنر ارائه نمود. تا این هنر زیبا محجور نماند.

Keywords:

هنر سنتی , کشمیر , شعربافی , چادرشب