بخش عمده ای از علم معماری می بایست شامل یافته های تجربی در مورد تاثیرات روان شناختی و اجتماعی ساختمان ها بر روی ساکنانش باشد. در این میان، ساختمان های بلند مسکونی بسیار بحث برانگیز هستند. این مقاله نتایج تحقیقات در مورد تاثیرات ساختمان های بلند بر روی ساکنین، رضایتمندی، رفتار اجتماعی، جرم، ترس از جرم، بچه ها، سلامت روانی و خودکشی را به طور خلاصه ارائه می دهد. اگرچه این نتایج ممکن است در کشورها و مناطق دیگر کاربرد نداشته باشد ولی توجه به جنبه های مختلفمعایب این ساختمان ها و راه حل های پیشنهادی که در جریان مقایسه ساختمان های
بلند مرتبه و کوتاه مرتبه بدست آمده، درخور توجه است. این مقاله قصد دارد نتایج متفاوت را کنار هم قرار دهد و پیش بینی های لازم را برای اجتناب از تأثیرات منفی ساختمان های
بلند مرتبه استخراج نماید. تا بدین ترتیب، بتوان آنها را در امر طراحی مورد ملاحظه قرار داد.بیش تر نتایج توسط فاکتورهای تعدیل کننده، شامل وضعیت اجتماعی و اقتصادی، کیفیت محله، والدین، نسل، مرحله زندگی، تراکم جمعیت در زیر یک سقف و قابلیت انتخاب مسکن تعدیل می شود. به هر حال جدای از تعدیل گرها، مطبوعات نشان می دهند که ساختمان های
بلند مرتبه نسبت به اشکال دیگر ساختمان برای بیشتر مردم، کمتر رضایت بخش هستند، چرا که فضای بهینه ای برای کودکان نیستند و روابط اجتماعی، بسیار غیر شخصی جلوه می کند و کمک به دیگران نیز نسبت به اشکال دیگر مسکونی کمتر، جرایم و خودکشی بیشتر است.