رابطه رهبری معنوی و سرمایه روانشناختی با فرسودگی شغلی پرستاران

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطهی رهبری معنوی و سرمایه روانشناختی با فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان بوده است. روش این پژوهش توصیفی از همبستگی بود. جامعه آماریپرستاران شاغل در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان به تعداد 4000 نفر بودند که براساس فرمول حجم نمونه کوکران 151 نفر به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری تصادفی طبقهای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزارپژوهش شامل پرسشنامههای رهبری معنوی فرای و همکاران ) 2005 (، سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران ) 2007 ( و فرسودگی شغلی مسلش ) 1981 ( بود. روایی صوری هر سه پرسشنامه تایید گردید و پایایی پرسشنامهها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب0/78,0/8,0/74 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از رگرسیون گامبهگام، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس انجام شد. نتایج نشان داد که بین رهبری و مولفه های چشم انداز، ایمان به کار، عضویت، تعهد سازمانی و سرمایه روانشناختی و مؤلفهی تابآوری با فرسودگی شغلی رابطهی معنادار و معکوس وجود دارد و رابطهی مؤلفههای عشق به نوع دوستی، احساس معناداری و بهره وری از رهبری معنوی و خودکارآمدی، امیدواری، مثبتاندیشی- خوشبینی از سرمایه روانشناختی با فرسودگی شغلی معنادار نیست

Keywords:

رهبری معنوی , سرمایه روانشناختی , فرسودگی شغلی , پرستاران