باز شناسی عناصر موجود در باغ های ایرانی و ژاپنی با تاکید بر اصول آیینی

در این مقاله تاثیر ادیانی که در سرزمین ایران و ژاپن رواج داشتند را بر معماری به خصوص معماری باغ آنها مورد بررسی قرارمی دهیم و چگونه اقلیم در کنار مذهب که به باغ آرایی این دو کشور شکل می دهد. در همین راستامطالعه مقالات و کتبی که باغ آرایی این دو کشور را مورد بررسی قرار داده است پرداخته ایم. طراحی باغ در هر کشوری طبق آداب و فرهنگ و آیین همان کشور شکل می گیرد البته ناگفته نماند که در این میان عوامل اقلیم تاثیر بسیار زیادی در جهت دادن به این طراحی نقش دارد. این دو کشوری که در این مقاله طراحی باغ آنها را بر اساس آیین آنها مورد بررسی قرار می دهیم دارای فرهنگ غنی از نظر آیینی بودند. پادشاهان ایرانی باغ را نمادقدرت خود می دانستند و آن را به شکل باشکوهی گسترش می دادند و باغ ژاپنی محلی ساکت برای تمرکز راهبانمکتب ذن بود که خود را به خداوند نزدیک کنند. و راهبان ژاپن طبیعت را مقدس می دانستند ودر سدد آن بودند که آن را نزد خود بیاورند. هدف اصلی در پژوهش حاضر بیان مبانی و مفاهیم دینی آیینی متبلور در میراث کنونیباغ های ایران و ژاپن است، در حقیقت پژوهش حاضر به دنبال آن است که با ارائه مستندات و مصادیق مختلف دینی آیینی و عرفانی، بدین مفهوم تاکید نماید که کانسپت اصلی و میراث موجود باغ های ایرانی و ژاپنی ریشه در تفکرات دینی و آیینی مردمان این دو سرزمین دارد.

Keywords:

باغ ایرانی , باغ ژاپنی , ذن ژاپنی , آیین ایرانی