مطالعه تطبیقی مفاهیم معنا بخشی فرم و فضا در باغ ایرانی و باغ ذن ژاپنی

در طی تحقیقات انجام یافته، باغ سازی شرقی باغ را فضایی مقدس و عارفانه می داند. چراکه با حضور در باغ ها انسان هم تجربه جسمانی و هم تجربه ای روحانی را کسب می کند. در مورد باغ های ایرانی، مفهوم باغ ایرانی در طی تاریخ به عنوان جوهره ای پویا برای تجلی فضای متعالی در پارادایم های فکری و عقیدتی مختلف حضور یافته است و کارکرد و دامنه حضور آن به اشکال مختلف نظیر باغ میدان، باغ مقبره، باغ شکار، باغ مدرسه ها و غیره، بروز یافته است. بنابراین باغ ایرانی یک سیستم به هم پیوسته و چند سطحی از ساختار، عملکرد، معنا، احساس، اقلیم، فضا، مکان و زیستگاه را در یک بستر فرهنگی مشخص تشکیل می دهد، که درنهایت حس مکان یا روح مکان در آن فضا می دمد و می کوشد تا برای انسان راه هایی برای دست یابی به آرامش را فراهم سازد. در این مقاله سعی بر این است بعد از شناسایی مولفه های فرم و فضا در باغ ایرانی و ژاپنی به تطبیق این مفاهیم پرداخته شود و بابیان تفاوت ها و شباهت ها آن ها در طراحی های متفاوت برای رسیدن به هدفی مشترک، با توجه به قرارگیری در فرهنگ هایی متفاوت، این عوامل برسی گردند. که درنهایت منجر به یافتن بهترین راه حل ها برای دست یابی به آرامش از طریق مقایسه این دو شیوه باغ سازی گردد.

Keywords:

باغ ایرانی , باغ ذن ژاپنی , آرامش , معنا و عملکرد فضا