طراحی مجموعه تفریحی فرهنگی با رویکرد معماری پایدار (نمونه موردی شهرستان سیرجان)

یکی از مشکلات دنیای امروز مصرف بیش از حد انرژی و از بین رفتن منابع طبیعی تجدیدناپذیر می باشد که تبدیل به یکی از نگرانی هایبزرگ برای زندگی آیندگان گشته است. از آنجا که ساختمان ها به عنوان مکان زیستی انسانها یکی از بزرگترین مصرف کنندگان انرژیمی باشند، رویکرد طراحی پایداری و استفاده از انرژی های موجود در طبیعت یکی از راهکارهای اولیه و مفید برای کمک به صرفه جوییدر مصرف انرژی و برآورده ساختن نیازهای انسان با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می باشد. بنابراین امروزه گرایشی به سوی خودکفاساختن ساختمانها با بهره گیری از انرژی های طبیعی- باد و انرژی زمین گرمایی- وجود دارد. در کویرهای ایران این منابع به وفور و درتمامی طول سال وجود دارد و علاقه ذاتی انسان به تجربه طبیعت، ایجاد مجموعه ای تفریحی فرهنگی، در عین صرفه جویی در مصرفانرژی های تجدیدناپذیر، راهی برای معرفی و بکارگیری سیستم های نوین را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهد. در پژوهش حاضر کهبا هدف استفاده از سیستم های نوین چون تأسیسات هوای زیر سطحی با توجه به پتانسیل های اقلیمی منطقه جهت دستیابی به پایداریصورت گرفته است؛ با استفاده از روش کتابخانه ای، مفاهیم تفریح، پیشینه تاریخی و معماری اقلیمی مورد بررسی قرار می گیرند.

Keywords:

مجموعه تفریحی فرهنگی , معماری همساز با اقلیم , طراحی پایدار