تجلی شاعرانه شخصیت خضر(ع) در دیوان کلیم همدانی

تجلی داستان خضر و ماجراهای مربوط به آن از اصلی ترین بن مایه های شعری بسیاری از شاعران فارسی زبان است. کلیم همدانی نیز با استفاده از داستان خضر به بیان افکار و اندیشه ها و عواطف و احساسات شاعرانه خویش پرداخته است. به گونه ای که داستان خضر به طور گسترده ای در دیوان شعر او انعکاس یافته است. او گاه از شخصیت خضر برای بیان برخی از اندیشه های عرفانی خویش سود می جوید که در این مقاله تلاش می شود تا شخصیت خضر و ماجراهای مربوط به آن در شعر کلیم همدانی از دیدگاه ادبی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. کلیم از شخصیت خضر به عنوان پیر و مرشد و راهنمای دیگران، بیشترین بهره را در شعر خویش برده است.

Keywords:

کلیم همدانی , تلمیح , خضر(ع)