تلمیح در ترانه های نادم دشتستانی

یکی از جلوه های برجسته که به غنای دوبیتی های شاعران جنوب ایران از جمله فایز دشتی و مفتون بردخونی و نادم کمک کرده و سطح ادبی ترانه های آنان را ارتقا بخشیده، آرایه تلمیح است. استشهاد به آیات قرآنی و داستان های مستفاد از کتب مقدس و بهره گیری از اسطوره های دینی و ملی در اشعار و دوبیتی های نادم دشتستانی(شاعر قرن سیزدهم هجری قمری و معاصر ناصرالدین شاه) موضوعی است که در پیوند با مضامین غنایی و درون مایه های ترانه ها همچون عشق و هجران ، شکایت از پیری و محرومیت ها و ناکامی ها و غیره قرار گرفته است. این پژوهش با هدف شناساندن مرتبه شاعری نادم در ادبیات ایران و نمایاندن گوشه ای از ترانه های جنوب که بهترین معرف آن در تاریخ ادبیات فارسی ،فایز دشتی است، به بازخوانی برخی از دوبیتی های نادم و شرح تلمیحات مندرج در آن ها می پردازد.

Keywords:

دوبیتی , دوبیتی سرایان جنوبایران , ملا محمد علی , نادم , نادم دشتستانی , تلمیح