تبیین وضعیت حقوقی و فقهی ماهیت قرارداد استفاده از روش مادر (رحم) جایگزین

قرارداد استفاده از رحم زن،قراردادی است که برپایه ی آن،زنی میپذیرد جنین به دست آمده از تخمک و اسپرم یک زن و شوهررا در رحم خود نگاه دارد و پس از زایمان به آنها برگرداند. اعتبار این قرارداد،افرون بر شرایط همگانی قراردادها (مادهی190 «قانون مدنی»). نیازمند شرایطی خاص است،که به دلیل تردید در معلوم بودن،مقدور بودن،و مشروع بودن مورد معامله،میتوان اعبتار حقوقی آن را مردود دانست.با از میان رفتن اعتبار قرارداد،حقوق و تکالیف موردنظر دو طرف نیز از میانمی رود و تنها،پاره یی آثار قهری باقی می ماند، که مهمترین آنها قرابت و نسبی است که به گونه یی قهری و غیرارادی،به دنبالعمل انتقال جنین پدید می آید. در این قرارداد، نسب پدری کودکی که به دنیا میآید آشکار است،ولی برای تعیین نسب مادری،بهدلیل اینکه کودک،با دو زن (زن صاحب تخمک و زن صاحب رحم) رابطه ی تکوینی دارد، اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی از فقهازن صاحب تخمک،برخی زن صاحب رحم،و برخی هر دو را مادر کودک می دانند. مبانی فقهی و حقوقی،استفاده از رحم جایگزینرا در مواردی با رعایت شرایطی جایز شمرده است؛ بنابراین،زوج های نابارور و مادر جانشین می توانند با رعایت آن شرایط،چنینشیوه ای را موضوع قرارداد یا تعهد قرار دهند و در نتیجه آن تعهدات و قراردادهایی بین زوج های نابارور، مادر جانشین، زوج ها واشخاص ثالث دیگری که به گونه ای با این موضوع مرتبط می باشند، ایجاد شود . در این نوشتار،بر پایه مبانی و منابع فقه امامیه وحقوق ایران،ماهیت قرارداد استفاده از رحم جایگزین بررسی می شود و تبیین می گردد که در بارداری، چه نوع قراردادی برایشیوه جانشینی مناسب تر است.

تبیین وضعیت حقوقی و فقهی ماهیت قرارداد استفاده از روش مادر (رحم) جایگزین Keywords:

رحم جایگزین , جانشینی در بارداری , مادر جانشین , قرارداد , ناباوری