اثربخشی بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری در اضطراب اجتماعی کودکان اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری در اضطراب اجتماعی کودکان اوتیسم شهر کرمان انجام شد. طرح این پژوهش طرح شبه آزمایشی پیش آزمون- پ آزمن با گمارش تصادفی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اوتیسمی هست که در مدارس استثنایی شهر کرمان می باشند. روش نمونه گیری این پژوهش روش نمونه گیری هدفمند است. حجم نمونه بر اساس نوع پژوهش که در تحقیقات آزمایشی برای هر گروه حداقل 10 نفر درنظر گرفته می شود (سرمد، حجازی و بازرگان 1383) انتخاب می گردد. بدین ترتیب که با مراجعه به اداره آموزش و پرورش شهر کرمان، لیست مدارس استثنایی را گرفته و از بین آنها مدارسی که در آنجا کودکان اوتیسم تحصیل می کردند شناسایی شد. دو مدرسه باغچه بان و پوریا مجموعاً تعداد 22 کودک اوتیسم وجود داشت که با همکاری مسئولین آنها برای آموزش در یک مدرسه قرار گرفتند. این 22 دانش آموز به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام 11 نفر) تقسیم شدند. به گروه آزمایش جلسات بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری در ده جلسه (هرجسه 90 دقیقه، سه روز در هفته) و یک روز درمیان آموزش داده شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری نظیر میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس استفاده شد. تمامی این داده ها به وسیله نرم افزار تحلیل آماری SPSS-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از آزمایش به مقیاس اضطراب اجتماعی کانور (SPIN) کانور و همکاران (2000) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری نظیر میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری بر اضطراب اجتماعی کودکان اوتیسم شهر کرمان تأثیر دارد.

اثربخشی بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری در اضطراب اجتماعی کودکان اوتیسم Keywords:

بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری , اضطراب اجتماعی , کودکان اوتیسم