جهانگردی روندی است که از دیر زمان با اشکال خاص خود در جوامع انسانی وجود داشته و تدریجاً طی مراحل تاریخی سیرتکاملی خود را تا عصر حاضر پیموده است . این پدیده عموماً بر بنیاد عامل اساسی سفر و جابجایی قرار دارد که خود زاده نیازهای گوناگون روانی ، فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی انسان است . انسانها در اولین سفرهای خود با سختی ها و مشکلات بیشماری مواجه بودند و از پی آمدهای احتمالی آن نیز هیچ گونه اطلاعی نداشتند و تنها انگیزه ای که آنان را به
مسافرت وا می داشت، حس کنجکاوی و جستجو گری آنان بود. ولی در ضمن سفردستاوردهای ارزشمند نیز می رسیدند که به امر
مسافرت معنای تازه می بخشید و اهمیت بیشتری می یافت ، رشد و توسعه اقتصادی و فرهنگی جوامع انسانی نیز ، به سفر را افزایش می داد، امروزه نیز هر چه ساختار جوامع انسانی پیچیده تر می شود ، نیاز به سفر بیشتر احساس می گردد زمینه های تکامل فرهنگ و بینش انسان رافزونی می بخشد سفرهای ماجراجویانه چه در رابطه با اکتشافات جغرافیایی و چه در رابطه با دادوستدهای تجاری گرچه با تلخ کامیها و خطرات جدی توأم بود ولی مانع از ادامه آن نمی شد اینگونه مسافرتها تا ظهور انقلاب صنعتی ادامه داشت در واقع مسافرتهای کوتاه مدت با این مقیاس گسترده که امروزه متداول است ، پدیده ای نسبتاً جدید است. بیش از این در دوره های قبل ، افراد محدودی از اوقات فراغت خود لذت می بردند، مردم عادی وقت آزاد خود را به امور مذهبی اختصاص می داد که به همین علت روزهای تعطیل روزهای مقدس هم تلقی می شدند . بیشتر مسافران هم زائران مکان های مذهبی بودند ، با پیدایش مناطقی که چشمه های آب معدنی داشتند مردم برای معالجه و درمان بیماری ها به آن نقاط
مسافرت می کردند. با فرارسیدن عصر خرد و منطق، مردم
مسافرت های فرهنگی را نیز به سفرهای خود افزودند و از اینجاست که مسافرتها وتورهای بزرگی که امروزه معمول شده ، مورد استقبال و توجه مردم قرار گرفت