سنتز و مشخصه یابی نانو کامپوزیت دی اکسید تیتانیوم و سیلیس برای مرمت آثار باستانی
Publish place: The 7th International Conference on Economics and Management
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 538
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICOEM01_018
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1395
Abstract:
در این طرح آزمایشگاهی سعی بر آن شد تا از معنای عادی فناوری نانو در حوضه های متداول مهندسی و پزشکی فاصله گرفته و به کاربرد این فناوری در معماری سازه ها و منظر آثار باستانی جوامع به عنوان یکی از مهمترین حوضه های که مستقیم در رابطه با مردم یکجامعه است بپردازیم.در این طرح دو نوع پوشش نانوکامپوزیتی ،کلوئیدی دی اکسید تیتانیم و دی اکسید سیلسیم که دارای خصوصیاتمختلفی از جمله خاصیت نفوذ پذیری بسیار پائین در مقابل آب ،فتوکاتالیستی که منجر به خاصیت ضد آلودگی های موجود در هوا وضد غبار و گرد ،مقاوم در برابر باران های اسیدی و حفاظت از بنا در برابر رویش گیاهانی نظیر سرخس ها ، جلبک ها و حفاظت در برابرهوا اند ، این نانو کامپوزیت ها به روش شیمیایی سنتز گردید و سپس بر روی بستر که به روش سنتی و قدیمی و از مواد تشکیل دهندهابنیه های تاریخی ساخته شده است و به عنوان نمونه ای از یک آثار تاریخی در نظر گرفته شده بود به روش اسپری و غوطه وری نشاندهشد و 4 گروه با پوشش های مختلف تیتانات ،سیلیس و بستر معمولی یا شاهد را تشکیل که در هر گروه بستر برای شرکت در آزمایشاتمختلف در نظر گرفته شد .سپس تحت آزمایشات مختلف نظیر غوطه وری در آب ساکن ، مقاومت در برابر جریان آب ، شبیه سازی باراناسیدی خفیف و تست آلودگی هوا قرار گرفتند و پس از چند بار تکرار هر آزمایش و بررسی دقیق و مقایسه بسترهای ذکر شده ایننتیجه حاصل گشت که بستر های پوشش داده شده به مراتب مقاومت، ماندگاری و حفاظت بیشتری از بستر شاهد دارند تا حدی کهنتایج قابلیت صد در صدی حفاظت پوشش های نانوکامپوزیتی در برابر رویداد های طبیعی را نشان داده اند و با توجه به میزان هزینهمالی بالای مرمت های متوالی و زمان بر و نظر به غیر ممکن بودن حفاظت های شبه موزه ای در ابنیه های تاریخی به دلیل ساخته شدندر محیط های باز و دارای شرایط خاص اقلیمی مانند رطوبت زیاد بهتری راهکار پیش رو استفاده از پوشش های نانو متری است.
Keywords:
Authors
محمدرضا شریف زاده
استادیار دانشکده هنر ومعماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز
مریم گلشائیان
کارشناس ارشد پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
حامد صالح برمی
دانشجو دکتری تخصصی نانو دارو، دانشگاه علوم پزشکی تهران