اصالت مفاهیم سنتی در عناصر معماری معاصر

در معماری گذشته ی ایران مکانهای فراوانی یافت می شدند که میتوانستند آثار روحی مثبتی را برای مردم در خور داشته باشند اما به مرور زمان و گسترش تکنولوژی معماری نیز دستخوش تغییراتی قرار گرفت تا آنئجا که تحت تاثیر سبکهای بین المللی و دهکده جهانی، تا حدود زیادی معماری بومی کشور کمرنگ شد و جای خود را به سبکهای وارداتی داد تا جایی که امروزه بسیاری از ساختمانهای ساخهت شده فاقد مفاهیم معنوی و فرهنگی منطقه خود می باشند لذا دستیابی به یک مجموعه باتوانایی انتقال معانی از محیط به بیننده به گونه ای که معرف فرهنگ مردم باشد، صورت نگرفته است بنابراین هدف در این پژوهش شناخت خصوصیات نمادهای بکار گرفته در معماری معاصر است به گونه ای که بین این نشانه ها و مطالعات امروزه جامعه از معنا و زیبایی در عرصه معماری ارتباط برقرار گردد. در این مقاله که از روش توصیفی از نوع همبستگی براساس فرضیه ی تامین مطالعت زیبایی شناختی روز جامعه به نحوی که بیانگر محتوای فرهنگ معماری این سرزمین باشد، بستگی به استفاده از نمادهایی دارد که در آن مفاهیم اصالت، تازگی و تجرید بکار رفته باشد شکل گرفته است به بررسی عوامل موثری می پردازد که با توجه به تتوع و نیاز به تحول خلاقیت وهمچنین اتصال به سنت، جهت طراحی مطلوب بتواند پاسخگوی نیاز افراد به زیبایی باشد در انتها پس از بررسی عواملی از قبیبل نقش فرهنگ، اصالت نمادگرایی و نوآوری در معماری به بیان شاخصهای پرداخته شدهاست که بکارگیری آنها در دستیابی به اصول مذکور در فرضیه موثر می باشد.

Keywords:

زیبیایی شناسی , فرهنگ , اصالت , نشانه شناسی , نوآوری