مقایسه نقوش و نمادهای معماری ایرانی (دوره هخامنشیان و اسلامی) با هنرهای تزئینی و ارائه راهکارهای معماری برای مشکلات مراکز هنرهای تزئینی معاصر ایران

همواره نقوش و نمادهای هنر و معماری، ریشه در تفکرات، اعتقادات و باورهای یک ملت دارد، و اثرهنری بیانگر وضعیت اجتماعی، روحیه دوران و ترسیمی از افکار و اندیشه های حاکم بر جامعه است. این نقوش و نمادها می تواند فرازمان و فرامکان و برآمده از ریشه های دینی و بالاتر از موقعیت های زمانی و اجتماعی باشد. این مقاله با هدف مقایسه نقوش و نمادهای معماری ایرانی اسلامی و هنرهای تزئینی، و همچنین ارائه راهکارهای معماری برای حل مشکلات مراکز هنرهای تزئینی و هنرمندان معاصر ایران تدوین شده است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی است. در این پژوهش به روش توصیفی، تحلیلی و مقایسه ای دو مقطع زمانی معماری و هنرهای تزئینی دوره هخامنشی و اسلامی بررسی شده است. نتیجه این که، معماری و هنز تزئینی در هر دوره بر یکدیگر تأثیر گذاشته اند و مضامین مشترکی دارند. طراحان معماری و هنرهای تزئینی در دوره نخامنشی از افسانه ها، اساطیر و ... و در دوره اسلامی بیشتر از حیوانات و گیاهان بهشتی، آیات، احادیث و اسماء متبرکه و ... استفاده کرده اند. اما این در حالی است که امروز، معماری و هنرهای تزئینی معاصر ایران، بیگانه و تقلید ناآگاهانه و سطحی از معماری و هنر کشورهای دیگر است. به نظر می رسد با توجه به تاریخ پربار معماری و هنر تزئینی ایران، معماری اصیل ایرانی اسلامی می تواند بر هنرمندان و سازندگان تأثیر بگذارد و باعث ارتقای متقابل هم شوند.

Keywords:

معماری ایرانی اسلامی , مراکز هنرهای تزئینی , نقوش و نمادهای هنر تزئینی و معماری