بررسی عوامل موثر بر تعلق مکانی در جهت پایداری سکونتی( نمونه موردی : محله کن تهران)

بیگانگی افراد با محل سکونت شان، تهدیدی برای دستیابی به پایداری است.عوامل گوناگونی از جمله عوامل اقتصادی ، اجتماعی وکالبدی باعث می شود که مردم دائما مکان سکونت خود را تغییردهند..نبود تعلق مکانی نسبت به مکان زیستن ، بهه عنهوان کاتالیزرو موجب مهاجرت و جابه جایی افراد از محل سکونت و ناپایداری سکونتی می گردد. محدوده مورد مطالعه محله ی در شمال غرب منطقه 5 تهران و یکی از پهنه های سکونتی ویژه به سب تفریحی و دارای پتانسیل بالای طبیعی و سکونتی می باشد.روش پژوهش پیش رو از نوع توصیفی تحلیلی –مبتنی بر پیمایشی و مشاهده میدانی است. هدف اصلی تحقیق شناسایی عؤامل تأثیر گذار بر احساس تعلق محله در راستای پایداری سکونتی در محله کن با سه معیار اجتماعی جمعیتی ، کالبدی و اقتدادی است. در این پژوهش ابتدا برای درک زمینه های مورد بررسی مبانی نظری – و مطالعات پیشین در رابط با حس تعلق به مکان و پایداری مسکونتی مورد بررسی قرار گرفت. پرسنامه ای مبتنی بر سنجش علاقه ساکنان بهمحل زندگی و همچنین تمایل به ادامه ی سکونت در محل فعلی زندگی شان در اختیهار 150 نفر از ساکنان محله کن قرار گرفت. پاسخ دهندگان علاقه و یا عدم علاقه شان را به محله زندگی شان اعلام کرده و سپس نظرشان در رابطه با ادامه زندگی در محل فعلی ابراز کردند.سپس با استفاده از مدل SPSS تحلیل کیفی و کمی برای برای سنجش میزان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری متغیرها برهم بر اساس مدل SPSS ،بدورت توامان صورت گرفته است. نتیجه نهایی این تحقیق نشان دهنده ی این است که بین دو متغیر علاقه به محله و تمایل به ادامه سکونت رابطه معناداری وجود دارد و هرچه میزان علاقه به محله در محدوده مورد مطالعه افزایش یابد تمایل به ادامه سکونت ساکنین افزایش مییابد.

Keywords:

تعلق مکانی , پایداری سکونتی , محله کن , مدل SPSS