بررسی تأثیر بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده تاریخی در توسعه وجذب گردشگری

شهرها به دلیل ماهیت پویای خود و همچنین درگیر بودن با مسائل متنوع اجتماعی ،اقتصادی ،فرهنگی،مدیریتی و ...همواره در مسیر رشد و توسعه خود با مسائل و تنگناهای جدیدی رو برو می شوند که رفع و یا حداقل کاهش آنها نیازمندمدیریتی توانمند و آشنا با مسائل شهری ،تجارب ،الگوها و شیوه های نوین برنامه ریزی شهری است تا بتواند در مواقعلزوم ، با انتخاب بهترین راهبرد،مشکلات موجود را مدیریت کند.بافتهای تاریخی و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی شهرها را تشکیل می دهند از یک طرف جزو میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ ، بهسازی کالبدی و توانمند سازی عملکردی آنها اجتناب ناپذیر می باشد و از طرف دیگر اغلب این بافتها باگذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب،دچار فرسودگی کالبدی و بافتها به منظور برنامه ریزی و مدیریت حفظ و نگهداری آنها از اقدامات اولیه و مهم است که باید صورت بپذیرد.از آنجائیکه بافت های تاریخی شهرها نمایشگر تمدن وفرهنگ گذشته آن شهر ها می باشد توجه و باز آفرینی به شاخص های فرهنگی از اهمیت زیادی برخوردار است و این فعالیت های فرهنگی و احیای رویداد های فرهنگی از نقش و جایگاه مناسبی در باز آفرینی و جذب گردشگر در بافت های تاریخی برخوردارند و توجه به این امر باعث رونق اقتصادی شده و تأثیر بسزایی در توسعه و پیشرفت شهرها خواهد داشت .با توجه به این امر در این تحقیق بافت تاریخی شهر نوشهر از لحاظ شاخصهای کالبدی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش این تحقیق توصیفی _استنباطی می باشد و نتایج حاصل از این پژوهش بر این است که اماکن تاریخی از نوع تخریبی ،تعمیری و مرمتی می باشد که از مصالح نا مناسب در ساخت آنها استفاده شده است و برای استفاده نیاز به تعمیر و مرمت دارد.

Keywords:

بافت , شهر , فرسودگی , تاریخی , بهسازی