تالار و ایوان به عنوان عنصر معماری پایدار درخانه های بومی غرب گیلان-نمونه موردی خطبه سرا

تالار و ایوان یکی از مهمترین عناصر موجود در معماری غرب گیلان می باشد. در این پژوهش به بررسی چگونگی شکل گیری فرم و جانمایی این ایوان ها و تالارها و بررسی عملکردهای مختلف آن می پردازیم. این عنصر، دستاورد مهم معماری بومی گیلان می باشد و به تمام این عملکردها به بهترین نحو پاسخگو بوده است. معماری این منطقه که به واسطه ایوان و حیاط بادید باز برونگرا می باشد، متاثر از اقلیم و فاکتورهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بوده که با توجه به این مسائل توانسته پاسخی مناسب به منظور برقراری تعادل آب وهوایی در تابستان و زمستان بوده و شرایط آسایش اقلیمی را فراهم نماید. درایوان تناسباتی وجود دارد که علاوه بر مسایل زیبا شناسانه و فرم دلچسب آن که در ارتباط با محیط کاملا هماهنگ بوده ، ازمواد و مصالح بوم آورد برای ساخت استفاده شده است. این ایوانها مسایل فرهنگی و اجتماعی افراد بومی را در خود جای داده است و موارد دیگری که به وضوح در این تحقیق صحبت شده است. در این نوشتار با ارایه مفهوم پایدار و توصیف معماری بومی غرب گیلان به مقایسه و تجزیه و تحلیل عوامل تاثیر گذار در شکل گیری ایوان و تالار پرداختیم و به نتایجی رسیدیم که باتوجه به کمبود انرژی های فسیلی و توجه به صرفه ی اقتصادی با الهام گرفتن از معماری بومی در راستای توسعه ی پایدار به منظور بهبود شرایط موجود اقدام نماییم.

Keywords:

معماری پایدار , معماری بومی , ایوان , تالار , غلام گرد