نگاهی به آیین های مذهبی در ترجمه سفرنامه شاردن به ایران

سفرنامه ژان شاردن (Jean Chardin) سیاح فرانسوی با عنوان: (سفر به ایران و هند شرقی) این سفرنامه در فاصله سال های 1664 تا 1667 میلادی نگاشته شده است. . این کتاب که بخش مربوط به زمان شاه سلیمان آن از آگاهی های منحصر به فردی برخوردار است، با ترجمه ی جدیدی در پنج مجلد به چاپ رسیده است. کتاب یاد شده آگاهی های بسیار زیادی از اوضاع اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، سیاسی و اقتصادی ایران دارد؛ اطلاعاتی که در منابع ایرانی، جز بسیار اندک، نمی توان از آنها سراغی گرفت. در سیاحت نامه شاردن، نویسنده بر ارائه جزئیات زندگی توده ی مردم ایران در همه ابعاد حیات فرهنگی آنان پس از شاه عباس اول تا انقراض سلسله صفویه ، تأکید دارد سفرنامه ها ، باعث برجسته شدن عناصری از فرهنگ و تمدن اروپایی که از نگاه ایرانیان خوب و جذاب به نظر می رسد. در مجموع یکی از تفصیلی ترین سفرنامه های عصر صفوی، سفرنامه ی شاردن است که کوشیده است تا از هر جهت، نگاهی به تاریخ و فرهنگ ایران در این دوره ی حساس داشته باشد از میان همه ی سفرنامه هایی که سیاحان غیر ایرانی(و حتی ایرانی) درباره ی کشور ما نگاشته اند، هیچ یک پر مایه تر پربارتر از سفرنامه شاردن نیست. آنچه بر اهمیت کتاب شاردن می افزاید تصاویر کتاب اوست، که اغلب بدون عیب و نقص است که توسط طراح و نقاش ماهر، ژوزف گرلو (josef grelo) پدید آمده اند. این طرح ها شامل مناظر شهرها، ابنیه، باغ ها، مراسم، حیوانات، پیکرها، البسه و مطالب دیگر است. مقاله تلاش دارد تا به معرفی و شرح اعیاد و آیین ایرانی در ترجمه سفرنامه شاردن بپردازد.

Keywords:

شاردن , سفر نامه , ایران , عصر صفوی