نقش زیرساخت های طبیعی در شکل گیری استقرارهای انسانی منطقه ی حفاظت شده ی کرایی

این پژوهش بر اساس بررسی های باستان شناسی در منطقه ی حفاظت شده ی کرایی، نقش محیط زیست و عوامل جغرافیایی را در شکل گیری استقرارهای انسانی، مورد مطالعه قرار داده است. منطقه ی کرایی از مناطق حفاظت شده در استان خوزستان است که در سال 1386 توسط شورای عالی محیط زیست با هدف احیاء جمعیت حیات وحش و با توجه به ارزش های آن از منطقه ی شکار ممنوع به منطقه ی حفاظت شده ارتقاء سطح پیدا کرده است. شناسایی، ثبت مکان های باستانی و پی بردن به چگونگی ارتباط آنها با منابع طبیعی و محیط زیست و شناخت الگوهای استقراری هدف این پژوهش بوده است. روش بررسی به صورت جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و گزارش های تخصصی، پیمایش میدانی باستان شناسی و تحقیقات محلی از طریق ارتباط با سالخوردگان و مردم محلی بوده است. نتایج نشان داد عوامل محیط زیستی و جغرافیایی و در صدر آنها منابع آبی (چشمه ها)، تأثیر مستقیم بر شکل گیری، تداوم و زوال استقرارهای باستانی و کنونی داشته و استقرارهای انسانی (دائم و کوچ نشین) باعث تغییر چشم انداز و تخریب محیط زیست منطقه گردیده است. با گاه نگاری مشخص گردید مکان های باستانی شناسایی شده در منطقه متعلق به دوره های اشکانی میانه (الیمایی)، ساسانی و دوره ی اسلامی می باشد.

Keywords:

بررسی باستان شناسی , منطقه ی حفاظت شده ی کرایی , استقرار , الگوی استقراری