اثر محلول پاشی برخی عناصر غذایی روی صفات کیفی و سال آوری در پسته

پسته یکی از مهمترین محصولات باغی کشور است که جایگاه خاصی در صادرات کشور دارد به دلیل اهمیت نقش پسته در صادرات و ارزش بالای غذایی آن ، آزمایشی در باغات پسته آستان قدس رضوی واقع در شهرستان گناباد در سالهای 84 – 1382 به منظور بررسی تأثیر عناصر غذایی روی برخی صفات کیفی و سال آوری بررسی شد. EC آب آبیاری در این باغات بین 12 – 7 هزار و خاک لومی - شنی است. این تحقیق در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در دو آزمایش مجزا صورت گرفت. در آزمایش اول ، 9 تیمار شامل (در متن اصلی موجود می باشد)شاهد (آب) 9 – تیمار کل (کلیه عناصر بالا) با سه تکرار و در سه مرحله محلول پاشی شامل 1 – 15 روز بعد از تمام گل (اوائل اردیبهشت) 2 – زمان پر شدن مغز (تیرماه) 3 – یک ماه قبل از برداشت (مردادماه) ، در اختیار درختان پسته رقم فندوقی قرار گرفت. سپس اثر تیمارهای فوق روی خندانی ، مغزدار بودن، شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه ، درصد جذب توسط برگ بررسی شد. اثر این تیمار روی درصد مغزداری بی معنی ولی روی خندانی میوه معنی دار شد. بیشترین درصد خندانی در تیمار Ca و NPK دیده شد. درصد جذب عناصر توسط برگ در هر تیمار با تیمار کل و شاهد سنجیده شد،‌در نهایت مشخص شد در کلیه تیمارها تفاوت معنی داری وجود ندارد، اما در تیمارهای منگنز، NPK بین جذب میزان این عناصر، در این تیمارها با تیمارهای شاهد و کل تفاوت معنی دار شد. بررسی شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه نشان داد کمترین اختلاف عملکرد در 2 سال متوالی 82 و 84 در تیمار منگنز و روی و بیشترین اختلاف در تیمار کل بود. در آزمایش دوم 8 تیمار: 1 – شاهد (آب) ( در متن اصلی موجود می باشد ) در دو مرحله 1 – اواخر اسفند 82 و 2 – بعد از برداشت محصول (شهریور سال بعد) در اختیار درختان قرار گرفت و در نهایت تأثیر این عناصر روی نسبت تبدیل گل به میوه (fruit set) ، خندانی،‌مغزداری و شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه بررسی شد. تیمارها از نظر درصد خندانی تفاوت معنی داری نشان دادند. بیشترین درصد خندانی در تیمار B+N بود. از نظر درصد مغزدار بودن و نسبت تبدیل گل به میوه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بررسی شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه نیز نشان داد که کمترین و بیشترین اختلاف عملکرد در طی 2 سال به ترتیب در تیمار کل و روی بود .