بررسی میزان احساس امنیت اجتماعی زنان در پارک های شهری تبریز (مطالعه موردی: پارک ائل گلی)

احساس امنیت، پیش نیاز هرگونه توسعه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی محسوب شده و با سطح پیشرفت جوامع در ارتباط است. آگاهی از وضعیت احساس امنیت ساکنان یک اجتماع نقش مؤثری در شناخت چالش ها و راهکارهای توسعه یک جامعه داشته و در جهت تقویت زیرساخت های آن عمل می نماید. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی – تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده ها از روش های کتابخانه ای و نیز تکمیل پرسشنامه استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را، زنان وارد شده به پارک های شهر تبریز در سال 1394 تشکیل می دهد که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران 384 نمونه به دست آمد، که این رقم جهت اطمینان بیشتر به 390 نفر افزایش داده شد. همچنین روش نمونه گیری به روش تصادفی از نوع خوشه ای چند مرحله ای می-باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که میزان تحصیلات، سن، سواد، وضعیت تأهل، میزان درآمد، نقش نیروی انتظامی و رسانه-ها به مقدار بسیار زیادی بر میزان احساس امنیت اجتماعی زنان تأثیر داشته و در این میان وضعیت کالبدی – فیزیکی پارک های شهر تبریز کم ترین تأثیر را از نظر زنان داشته است

Keywords:

فضاهای شهری , امنیت اجتماعی , پارک ها , ائل گلی , تبریز