رویکرد فضایی بر سنجش کیفیت زندگی شهری مطالعه موردی شهر اهواز

رویکرد کیفیت زندگی شهری، تلاشی در جهت ایجاد شهر سالم و فراهم آوردن خدمات شهری مناسب و در دسترس برای همگان در چارچوب پایداری و احساس رضایت می باشد. که شهر به عنوان بستر زیست بشر، نقش اساسی در ایجاد رضایت داشته و در واقع شکل دهنده ی سبک زندگی انسان و تعیین کننده کیفیت زندگی می باشد. از طرف دیگر یکی از اصلی ترین موانع فراروی مدیریت شهری، بخصوص کلانشهرها مانند اهواز و غیره چندپارگی مدیریت شهری می باشد. بر همین مبنا در پژوهش حاضر با رویکرد توسعه ای – کاربردی به بررسی موضوع کیفیت زندگی شهری در کلانشهر اهواز پرداخته است. لازم به ذکر است جهت بررسی موضوع از خدمات ارائه شده شهری استفاده گردیده است. تا وضعیت برخورداری و عدم آن در مناطق مشخص گردد. همچنین جهت ترسیم و تجزیه و تحلیل یافته ها از مدل HDI و نرم افزارهای SPSS، EXCEL و دیگر برنامه های مورد نیاز استفاده گریده است. نشان تحقیق نشان داده است از نظر عینی کیفیت زندگی بین مناطق شهری از لحاظ میزان برخوداری و حتی پایداری مولفه ها صورت نگرفته است. چرا علاوه بر توزیع نامناسب اجتماعی در مناطق هشتگانه میزان خدمات شهری در شاخص مورد مطالعه در آن مناطق به یک میزان صورت نگرفته است. به طوری که بعضی مناطق شهری از برخی خدمات که مشخص کننده کیفیت زندگی و نقش قابل توجهی در کیفیت ذهنی نیز دارد محروم می باشند. و در نهایت با استفاده از شاخص توسعه انسانی الویت بندی مناطق بر اساس برخوداری و محرومیت مشخص گردیده است

Keywords:

کیفیت زندگی , مدیریت شهری , خدمات شهری , شهر اهواز