بررسی همگرایی ساختار و هدف در اثر معماری

بر پایه ی فلسفه ی هنر، بالاترین مرتبه ای که هنر می تواند به آن برسد، مرتبه ی فهم است. هر آن چیزی که زیر نام معماری می نشیند، برای برآوردن نیازی از نیازهای چندگانه ی انسان ساخته می شود، بنابراین معماری، از این راه که در «ساختن» سهیم است، ارزشمند می شود. اما این که آنچه هنر در معماری یا هنر معماری نامیده می شود، چیست و به کدام وجه از معماری نظر دارد، و اگر معماری، فنی است که به دلیل ساختن ساختمانی با کاربری ای معلوم، مورد نظر است، چرا و چگونه هنر را در آن می جوییم، پرسش هایی شایسته ی پاسخ یابی اند، که در نوشتار پیش رو، که با بهره گیری از منابع کتابخانه ای انجام شده است، به آن ها می پردازیم. نگارنده بر این است که اگر هنرمند مواجه ساز در ساختن اثر معماری قایل به تکمیل گری صورت و کارکرد برای هر اثر باشد، ذهن مخاطب در مواجهه با اثر به جای واکنشی جبری و غیراختیاری متاثر از فقط تجربه های پیشین خود، فعالیتی برای دریافت اختیاری مفهوم و معنا در اثر باشد.

Keywords:

معماری , ساختار , هدف , هنر