بررسی تحمل به سرما و تاثیر تاریخ کاشت های پاییزه و زمستانه و بهاره بر خصوصیات مورفولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های

به منظور بررسی تحمل به سرما و تاثیر تاریخ کاشت های پاییزه و زمستانه و بهاره بر خصوصیات مورفولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد ژرم پلاسم عدس ). ( Lens culinaris Medik و معرفی رقم یا ارقام متحمل به سرما و دارای عملکرد بالا در مناطق مرتفع وسردسیر کشور، طی دو سال زراعی (82-1380 )، تنوع زنتیکی 220 لاین و ژنوتیپ عدس به همراه چهار رقم از ارقام رایج در کشور ( رقم های زیبا، کوهین قزوین، کالپوش شاهرود و رباط ) در چهار تاریخ کاشت ] پنج مهر، بیست وپنج مهر، پنج آبان ( کاشت پاییزه ) و بیست و هفت اسفند ( کاشت بهاره ) [ در قالب طرح مقدماتی مقایسه عملکرد ( آگمنت ) و در شرایط کشت دیم پاییزه مشهد مورد بررسی قرار گرفتند. صفات ارتفاع بوته، تعداد روز از کاشت تا گلدهی، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد شاخه های اولیه و ثانویه، وزن 100 دانه و عملکرد دانه اندازه گیری شد نتایج تجزیه واریانس سالیانه نشان داد که بین ژنوتیپ های مورد بررسی میزان عملکرد دانه، تعداد شاخه های ثانویه، وزن 100 دانه و درجه تحمل به سرما در طی دو سال آزمایش از نظر آماری اختلاف معنی دار وجود دارد. نتایج این آزمایش نشان داد که کشت پاییزه عدس در مقایسه با کشت بهاره آن دارای مزایای می باشد که می توان به افزایش عملکرد، سازگاری مناسب جهت سیستم های حفاظتی خاک بوده و افزایش سطح زیر کشت و تولید این محصول اشاره نمود. در میان ژنوتیپ های عدس از نظر تحمل به سرما تنوع ژنتیکی گسترده ای وجود دارد و 12 ژنوتیپ به عنوان لاین های متحمل به سرما و دارای عملکرد بالاجهت انجام آزمایشات تکمیلی گزینش شدند.