مدیریت اضطراب و کیفیت زندگی در مادران کودکان با نیازهای ویژه از طریق درمانمثبت

هدف: داشتن فرزند کم توان ذهنی، موجب استرس در محیط خانواده می شود که تأثیر آن می تواند به صورت اضطراب و افسردگیدر مادرمتجلی شود .تحقیق حاضر، با هدف بررسی تأثیر درمان مثبت درکاهش اضطراب در مادران دارای کودک کم توان ذهنی انجامگرفت. بنابراین، در این مطالعه یک تلاش برای کمک به مادران انتخاب شده کودکان داری دارای نیازهای ویژه برای مدیریت استرششان ازطریق درمان مثبت انجام شد.روش: این پزوهش یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح یک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود.نمونه 30نفرازمادران دارای نیازهایویژه درمحدودسنی بین 32تا38سال بودندکه با استفاده از نمونه گیری هدف مندازمدرسه استثنایی شهر مشهد انتخابشدند.اطلاعات درباره اضطراب مادران ، به کمک پرسشنامه های اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر و مقیاس کوتاه کیفیتزندگی سازمان بهداشت جهانی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، کسب شد. درمان مثبت در شش جلسه و به مدت دو هفتهداده شد. در پایان شش جلسه، افراد مجددا ارزیابی شدند. کاهش قابل توجهی در میانگین اضطراب از بسیار بالا (23/45 ) متوسط (11/67 )پس از درمان مثبت مشاهده شد. افزایش قابل توجهی در میانگین کیفیت زندگی از متوسط (21/42 )به بالا ( 33/14)پس از درمان مثبتوجود داشت.محاسبه همبستگی رابطه مثبت (r=0/522 ) بین سن کودک و سن مادر را نشانداد.تجزیه و تحلیل عاملی استراتژی منحصر به فرد ازدرمان مثبت را نشان داد،که درمان مثبت اثر قابل توجهی در مدیریت اضطرابو افزایش کیفیت زندگی در نمونه. داشت . تجزیه و تحلیل تفکیک کننده سن کودک رابه عنوان پیش بینی اضطراب نشان داد

Keywords:

اضطراب , درمان مثبت , کیفیت زندگی , استرس , کودکان دارای نیازهای ویژه