تفکر در معماری پایدار با رویکرد بر طراحی آن ، صرفه جویی در انرژی ومعماری زیست محیطی

معماری یکی از شاخص ترین صورت های فعالیت اقتصادی است. در مورد خانواده ،افزایش درآمد، میل به تملک خانه ای بزرگتر با مصالح و مبلمان و تجهیزات گران تر، شرایط گرمایی مطلوب تر در فضا های داخلی ، و حیاط یا باغ بزرگتر رادر پی خواهد داشت. ساختمان در طول حیات خود، از طریق مجموعه ای از فعالیتهای انسانی و فرآیندهای طبیعی مرتبط به هم، بر محیط زیست محلی و جهانی تأثیر می گذارد. هدف طراحی پایدار ، یافتن راه حل های معمارانه است که شرایط زیستی مناسب و هم زیستی این سه گروه مذکور را تضمین کنند. در هر بنا جریان ورودی خروجی دائمیمنابع طبیعی وجود دارد. این جریان با مواد ساختمانی آغاز می شود و در سرتا سر طول عمر بنا ادامه می یابد. بنا بر این، معمار با مصرف به جا و محتاطانه منابع می تواند میزان کاربرد ذخایر تجدید ناپذیر را در ساخت و کارکرد بناها پایینآورد. بنا پس از طی دوره حیات سودمند خود باید به عناصر و اجزایی برای دیگر ساختمانها تبدیل شود. اصل صرفه جویی در مصرف منابع ، سه راهبرد را در بر می گیرد که هر یک به نوع خاصی از منابع مورد نیاز در ساخت و بهره برداری بنا تاکید دارند : حفظ انرژی، حفظ آب، حفظ ماده

Keywords:

معماری پایدار , مثلث پایداری , طراحی پایدار