نقش آموزش درتوسعه پایدار وآموزش توسعه ای

آموزش از طریق ارتقاء مهارت ها، توانایی ها وشایستگی های فردی منجر به انباشت سرمایه انسانی درفرد و جامعه می شود و دامنه آزادی فرد را به وسیله افزایش توانمندی های او توسعه می دهد.برای تبیین تأثیر آموزش برسرمایه انسانی دو رویکرد عمده وجوددارد:رویکرد بهره وری و رویکرد قابلیتی.در رویکردبهره وری هدف از آموزش تنها افزایش بهره وری نیروی کار است اما در رویکرد قابلیتی به آموزش،ارتقاءبهره وری نیروی انسانی از نتایج میانی است و آنچه بیشتر حائز اهمیت است، ارتقاء فرهنگی و اجتماعی ناشی از آموزش است.از سوی دیگر در نظام بین المللی نوین تقسیم کار،آموزش نقش محوری را در تقسیم کشورهای جهان دارا است و کشورهایی که از نظام آموزشی مطلوب تری برخوردارند توانسته اند با استفاده از تولیدات با فناوری بالا و دانش بنیان از رشد اقتصادی پایداری برخوردار گردند. براساس تجربه سایر کشورها شامل دو کشور ژاپن و چین در خصوص آموزش و نظام آموزشی می توان نتیجه گرفت که طراحی نظام آموزشی مناسب پیش شرط اصلی توسعه یافتگی هرکشور وحرکت کشور در مسیر کشورهای جهان اول خواهد بود.

Keywords:

نقش آموزش , توسعه پایدار , آموزش توسعه ای