اثربخشی آموزش گروهی زوج درمانی هیجان مدار برسازگاری زناشویی،کیفیت زندگی زنان آسیب دیده شرق اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی رویکرد زوج درمانی هیجان مدار برسازگاری زناشویی، کیفیت زندگی زنان آسیب دیده شرق اصفهان اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان آسیب دیده شرق اصفهان، که به مراکز اقامتی میان مدت، مراکز ترک اعتیاد، خانه امید مراجعه می کردند بوده است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی و نمونه شامل 40 نفر از زنان آسیب دیده داوطلب بود. شرکتکنندگان در دوگروه آزمایش و کنترل به شیوه تصادفی ساده جایگزین شدند و هردوگروه به مقیاس های کیفیت زندگی (واروشربون،1992)، مقیاس های سازگاری زناشویی )اسپانیر، 1978)در مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پاسخ دادند. گروه آزمایش 9 جلسه درمان 5/1 ساعته (EFT) شرکت کردند. یافته ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره برای مراحل پس آزمون و پیگیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .نتایج نشان داد که آموزش گروهی زوج درمانی هیجان مدار درمرحله پس آزمون و پیگیری بر زیرمقیاس های کیفیت زندگی شامل سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی، شادابی، سلامت روانی تاثیر داشته اما درسایر زیر مقیاس های عملکرد جسمانی، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی ودلایل عاطفی و درد جسمی تاثیر ماندگاری نداشته است و نیزآموزش گروهی زوج درمانی هیجان مدار برسازگاری زناشویی با ابعاد (ابراز محبت،توافق،همبستگی،رضایت) در مرحله پس آزمون وپیگیری موثر بوده است. بنابر این مطابق با یافته های این پژوهش، می توان از روش آموزش گروهی رویکرد زوج درمانی هیجان مدار، جهت افزایش ابعاد هشتگانه کیفیت زندگی بر چهار بعد (سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی، شادابی، سلامت روانی) وهم چنین افزایش سازگاری زناشویی وابعاد آن به کار برد.

Keywords:

زوج درمانی , کیفیت زندگی , سازگاری زناشویی