اثربخشی زوج درمانی گروهی هیجان مدار بر تاب آوری زوجین دارای تعارضات زناشویی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی هیجان مدار بر تاب آوری زوج های دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشکده روان شناسی دانشگاه تهران در سال 1394 بودند. نمونه شامل 20 زوج بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه با حجم مساوی (10 زوج) گمارده شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) استفاده گردید. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای زوج درمانی گروهی هیجان مدار شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان از هر دو گروه، پس آزمون گرفته شد. یافته ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر این است که زوج درمانی گروهی هیجان مدار تأثیر معناداری بر افزایش تاب آوری زوجین گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل داشته است. لذا زوج درمانی گروهی هیجان مدار می تواند به عنوان روشی مؤثر و کارآمد در تنظیم هیجانات و افزایش تاب آوری زوج های دارای تعارض توسط درمانگران مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

زوج درمانی هیجان مدار , دلبستگی , تاب آوری