تاثیرهمکاری استراتژیک سازمان ها بر انتقال فناوری

هدف از مقاله حاضر تبیین مفهوم همکاری استراتژیک سازمانها و بررسی تأثیر آن بر اجرای صحیح و کامل فرآیند انتقال فناوری از یک سازمان به سازمانهای دیگر است. از آنجایی که انتقال فناوری همیشه به عنوان یک حیطهی تحقیقاتی برای محققین به شمار میرفته است، لذا بررسی عوامل گوناگون موثر بر این سازه انگیزهی خوبی برای تحقیقات کاربردی بوده که مورد حمایت مسئولان اجرایی در سرتاسر دنیا نیز قرار گرفته است. در این راستا پژوهش حاضر قصد بررسی تأثیر همکاری سازمانها بر انتقال فناوری بین آنها را دارد. بررسی و مطالعه مبانی نظری مرتبط با این موضوع، تأثیر معنادار همکاری سازمان ها بر اجرای صحیح انتقال فناوری بین آنها را تأیید می سازد. همچنین یکی از یافته های مهم پژوهش این است که با همراه شدن این همکاری ها از جمله گرایش کارآفرینانه (شامل ابعاد ریسک پذیری، نوآوری، استقلال طلبی، پیشگامی و رقابت تهاجمی)، عملکرد سازمانها در مورد انتقال فناوری افزایش خواهد یافت. تأثیری که گرایش کارآفرینانه ی سازمانهای طرف همکاری بر موفقیت انتقال فناوری بین آنها دارد، نیز مورد توجه پژوهش حاضر بوده است. مطالعه تحقیقات مرتبط با این موضوع مشخص می سازد که ابعاد مطرح در گرایش کارآفرینانه هر یک بر تسهیل فرآیند انتقال فناوری نقش بسزایی ایفا می کنند. نوآوری در محصول، روش ها و فرآیندهای سازمانی نیاز سازمان به فناوری های جدید را مشخص می سازد و مدیران ارشد را وادار به تصمیم در مورد کسب دانش و فناوری از طریق انتقال می سازند. مدل ارائه شده در این پژوهش که بیانگر سازه های اصلی و ارتباط بین معیارهای همکاری های استراتژیک و تاثیر آن بر انتقال فناوری است، راهنمایی برای تحقیقات پیمایشی آتی نیز تلقی می گردد.

Keywords:

انتقال فناوری , گرایش کارآفرینانه , همکاری استراتژیک