کاهش خطای استفاده ازضریب زبری (n) ثابت درمقایسه با ضریب زبری متغیردرطراحی شبکه های فاضلاب

در مطالعه جریان های یکنواخت در کانال های باز، می توان از رابط و معادلات متفاوتی از جمله معادلات دارسی - ویسباخ، هیزن - ویلیامز، شنری و مانینگ استفاده کرد که هر یک دارای امتیازات و ضوابط خاص خود می باشد. در این میان معادله مانینگ به علت سادگی کاربرد و دقت نسبتا خوب آن بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. در رابطه مانینگ ضریب زبری (n) به عوامل مختلفی از جمله جنس لوله، شکل مقطع، ابعاد مقطع لوله، عمق جریان، تعداد انشعابات متصل به فاضلابرو، انحناء لوله، فاصله منهولها از یکدیگر، طول هر قطعه از لوله، نوع و چگونگی درزها و اتصالات و ... بستگی دارد، تنوع عوامل مختلف در تعیین مقدرا ضریب مانینگ باعث کاهش دقت انتخاب مقدار دقیق n می گردد. اگرچه استفاده از n متغیر در اثر تغییرات عمق جریان به دقت بالاتری منتج می شود اما استفاده از منحنی های مربوطه و عدم وجود روابط دقیق ریاضی برای این امر و در مقابل سهولت استفاده از n ثابت باعث عدم تمایل کراشناسان به استفاده از n متغیر می گردد. در این مقاله روشی پیشنهاد شده است تا ضمن استفاده از n ثابت بتوان دقت بسیار بالایی در مقایسه با n متغیر را به وجود آورد، نتایج به دست آمده حاکی از کارایی بسیار مناسب این نظر می باشد. در این تحقیق نشان داده می شود که با افزایش n به میزان حدود 19 درصد، می توان خطای استفاده از n ثابت به جای n متغیر را به مقدرا قابل ملاحظه ای کاهش داد.

Keywords:

معادله مانینگ , ضریب زبری ثابت و متغیر , طراحی شبکه های جمع آوری فاضلاب