فرهنگ کیفیت در آموزش عالی ؛ مقتضیات سازمانی و انتظارات اجتماعی

علیرغم تلاش های گسترده ای که در سال های اخیر در آموزش عالی کشور صورت گرفته و رشد قابل توجهی که دانشگاه های ما از نظر تولید مقالات، جذب دانشجو و انعقاد قراردادهای پژوهشی و... داشته اند، همچنان تصور عمومی بر این است که نظام آموزشی بطور اعم و نظام دانشگاهی به شکل اخص، انتظارات جامعه را برآورده نساخته اند که حداقل در شاخص های عینی، این امر خود را در کم رغبتی مردم نسبت به ادامه تحصیل دانشگاهی نشان می دهد. این مسئله را می توان در دو بعد مد نظر قرار داد ؛ بعد اول فرهنگ درون سازمانی کیفیت و بعد دوم فرهنگ اجتماعی کیفیت آموزش عالی است. مروری بر فعالیت های دانشگاهی انجام یافته در این حوزه نشان می دهد که عمده فعالیت ها در بعد اول یعنی فرهنگ درون سازمانی صورت می گیرد، که این پدیده زمینه شکاف بین رشد آموزش عالی از یک طرف و اقبال برون سازمانی نسبت به آموزش عالی از طرف دیگر محسوب می شود. با توجه به اینکه این شکاف و کم توجهی به حوزه انتظارات اجتماعی می تواند تلاش های مدیریتی برای رشد آموزش عالی را دچار مشکل سازد، این مقاله قصد دارد با اشاره به دو مبحث فوق و تمایز آنها و طرح ضرورت و اهمیت توجه به انتظارات خارج از نهاد آموزش عالی زمینه ای جهت طرح موضوع نگرش های اجتماعی به آموزش عالی در ایران از در حوزه فرهنگ کیفیت آموزش عالی فراهم سازد. از نظر روش شناختی، از روش مقایسه ای تحلیلی برای طرح مباحث نظری استفاده گردیده و در نهایت سعی شده است بر جایگاه انتظارات اجتماعی در تامین کیفیت آموزش عالی تاکید گردد.

Keywords:

فرهنگ سازمانی , فرهنگ کیفیت , فرهنگ سازی در حوزه آموزش عالی