اثر مصرف بر توسعه پایدار

افزایش گازهای گلخانه ای، تخریب لایه اوزون، ذوب شدن یخ های قطبی، از دست دادن گونه ها و فرسایش زمین های کشاورزی اخیرا مورد توجه عموم قرار گرفته است. از آنجاکه مصرف از علل کلیدی در تخلیه منابع طبیعی، آلودگی و تخریب محیط زیست است، هدف این پژوهش بررسی اثر مصرف بر توسعه پایدار است. از جمله راهکارها در مسیر انطباق مصرف با اصول توسعه پایدار، به کارگیری سیاست های اقتصاد تکاملی و همچنین تقویت سه راهبرد کلیدی برای حرکت در جهت مصرف پایدار است که شامل راهبردهای بهره وری سازگار با محیطزیست، کفایت و ضدکالایی می شود. براساس این راهبردها مصرف کنندگان در عین تأمین نیازهای اساسی و رسیدن به منافع خود، اثرات منفی کمتری را به طبیعت اعمال می کنند. نتایج برآورد اثر متغیرهای نرخ رشد جمعیت، تولید ناخالص داخلی، ارزش افزوده صنعت، درجه باز بودن اقتصاد، درصد جمعیت شهرنشین و مصرف انرژی بر انتشار گاز دی اکسیدکربن در 24 کشور سند چشمانداز به روش پانل در دوره 2011-2007 بیانگر مثبت بودن این اثرات بر آلودگی است، اگرچه اثرات درجه باز بودن اقتصاد و مصرف انرژی در سطح 10 درصد معنادار نبودند. همچنین یافته ها بیانگر این مطلب است که با افزایش تولیدناخالص داخلی، انتشار گاز دی اکسیدکربن به طور فزاینده افزایش مییابد. علاوه بر این، سقوط 47 پله ای کشور ایران براساس شاخص جهانی عملکرد محیط زیست از سال 2008 تا 2012 این واقعیت را نشان میدهد که عملکرد محیط زیستی کشور به حد هشدار رسیده است.

Keywords:

توسعه پایدار , مصرف پایدار , دی اکسیدکربن , تولیدناخالص داخلی , چشم انداز