بررسی و نقش دیوارهای سبز با رویکرد پایداری

در این مقاله انتخاب دیوار سبز بعنوان یک روش مناسب جهت استفاده بهینه از منابع انرژی و پایداری در معماری، و جایگزین شدن این نوع دیوار بجای دیواراهای غیر سبز در دنیای مدرن است. سالهای متمادی است که دیوار سبز در کشورهای مدرن و توسعه یافته دنیا مطرح گردیده این امر باعث گردیده که طراحان پس از تغییر و تحولات زیست محیطی و اقلیمی به سوی معماری سبز گام بردارند. افزایش رو به رشد جمعیت شهری و شکوفایی جمعیت پس از انقلاب صنعتی هجوم وسیعی از انواع آلاینده ها را برای ساکنان شهرها به ارمغان آورده است، که در راستای توسعه پایدار و کنترل انرژی های مصرفی استفاده از سیستم دیوارهای سبز، امری ضروری بنظر میرسد در واقع توسعه پایدار، بازنگری اصلاح طلبانه ای به مدرنیسم و سنت، و راهکارهای آشتی جویانه مابین این دو بوده است. توسعه ای که نیازهای کنونی را بدون کاهش توانایی نسل های آتی در تامین نیازهایشان برآورده کند. معماری سبز یک اصطلاح گسترده است که مخلوطی از ارزشهای محیطی، اجتماعی و سیاسی و تکنولوژیکی است و بنابراین به دنبال کاهش اثرات محیط منفی ساختمانها با افزاشی بهره وری و اعتدال در بکارگیری مواد ساختمانی و ایجاد فضا است . همچنین، دیوارهای سبز دامنه وسیعی از فواید زیست محیطی را در برمیگیرد، پوشاندن نمای ساختمان با پوشش گیاهی، از نظر ابعاد زیست محیطی در کاهش آلودگی، کاهش مصرف انرژی و بهبود و کیفیت محیط زیست نقش تعیین کننده ای دارند.

Keywords:

انرژی , پایداری , معماری , سبز , محیط زیست