ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل IMDPA در منطقه نیمه خشک دشت قروه با تکیه بر معیار پوشش گیاهی ( مطالعه موردی: حوزه آبخیز بابا گرگر)
Publish place: 3rd Iranian Scientific Research Congress on Development and Promotion of Agricultural Sciences, Natural Resources and Environment
Publish Year: 1395
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 551
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
PDCONF03_062
Index date: 24 February 2017
ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل IMDPA در منطقه نیمه خشک دشت قروه با تکیه بر معیار پوشش گیاهی ( مطالعه موردی: حوزه آبخیز بابا گرگر) abstract
پدیده بیابان زایی در کشورهای در حال توسعه و نیز کشورهایی که دارای پتانسیل بالای بیابان زایی می باشند، از شدت بیشتری برخوردار است در این زمینه می توان با ارائه راهکارها و روش های مدیریتی مناسب از شدت این پدیده کاسته و نیز از گسترش و پیشروی آن جلوگیری بعمل آورد. در این راه شناخت فرآیندهای بیابان زایی و عوامل بوجود آورنده و تشدید کننده آن و همچنین آگاهی از شدت و ضعف این فرآیندها و عوامل آن، امری مهم و ضروری است که باید مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. به همین جهت مطالعه، درک و شناخت فرآیندهای منتهی به بیابان زایی به ما کمک می کند تا این پدیده را شناسایی و از وقوع آن پیش گیری کنیم. در این تحقیق ارزیابی وضعیت فعلی و تهیه نقشه بیابان زای با استفاده از نرم افزار GIS در حوزه باباگرگر شهرستان قروه به وسعت حدود 14695 هکتار با اقلیم نیمه خشک براساس مدل IMDPA انجام شد. در این تحقیق معیار پوشش گیاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. طی این مطالعات از میانگین هندسی شاخص های مربوطه طبق رابطه ی زیر بیابان زایی معیار پوشش گیاهی ارزیابی گردید : ( تجدید حیات گیاه * بهره برداری از پوشش گیاهی * وضعیت پوشش گیاهی ) به توان 1/3 = معیار پوشش گیاهی ، نتایج حاصل از میانگین وزنی ارزش های عددی شاخص ها برای کل منطقه ارائه گردید و بیانگر آن است که از میان 3 شاخص معیار پوشش گیاهی، شاخص تجدید حیات پوشش گیاهی با میانگین وزنی ارزش 2.73، بیشترین تاثیر ار در بیابان زایی منطقه دارد. همچنین میانگین وزنی معیار پوشش گیاهی برای منطقه برابر 2.48 می باشد و بدین معنی است که درجه بیابن زایی معیار پوشش گیاهی در این حوزه متوسط بوده و نزدیک به شدید شدن است و باید راهکارهای مدیریتی جهت جلوگیری از افزایش شدت بیابان زایی اندیشید، پیشنهاد داد و اجرایی کرد.
ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل IMDPA در منطقه نیمه خشک دشت قروه با تکیه بر معیار پوشش گیاهی ( مطالعه موردی: حوزه آبخیز بابا گرگر) Keywords:
ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل IMDPA در منطقه نیمه خشک دشت قروه با تکیه بر معیار پوشش گیاهی ( مطالعه موردی: حوزه آبخیز بابا گرگر) authors
امیر جلالی
دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزایی دانشگاه سمنان
شیما نیکو
استادیار دانشگاه سمنان
حامد جنیدی
استادیار دانشگاه کردستان
هایده آرا
استادیار دانشگاه سمنان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :