معماری روستای پالنگان

در ناحیه زاگرس مناطقی با بافت ساده وجود دارد که می توان مولفه های واقعی معماری منطقه را در آنها شنا سایی کرد . مولفه هایی که هویت پنهان این معماری را در خود حفظ کرده است . یکی از این مناطق روستای پلکانی پالنگان است که از لحاظ بافت، وسعت، استقرار در بدنه کوه و ساختار معماری از مهمترین نمون ههای معماری این مناطق محسوب میشود. در این مقاله به بررسی معماری و بافت روستای کوهستانی پلکانی پالنگان که یکی از مهمترین روستاهای منطقه اورامانات کردستان به شمار می رود پرداخته می شود که نشانگر هماهنگی کامل انسان با طبیعت می باشد . چنین وحدت و قرابتی میان انسان و طبیعت و یا میان فرهنگ و طبیعت را حتی می توان در خصایص آرمانگرایی، معماری وجنبه های زندگی مردم این سرزمین به عینیت دید. برای ایجاد سکونت گاه، در اینجا بدنه سخت و سترگ کوه تراشیده شده و در بستر کوچکی که بوجود می آید با همان سنگ ها، بصورت خشکه چین و بصورتی استادانه و هنرمندانه رویهم چیده شده و خانه ای زیبا، استوار و رفیع ساخته می شود . رنگ دیوارها همان رنگ کوهستان بوده و فقط فرم متفاوت آن است که در دیدگاه بینندگان جلوه می کند . تمامی خانه ها و کوچه ها آن چنان با شیب زمین هماهنگ و پیوسته شده اند که گویی پیکره واحدی را تشکیل داده اند. کوچه ها در کمرکش کوه قرا ر گرفته و معمولاً یک معبر اصلی با بیشترین عرض به عنوان محور عمده حرکتی، طرفین روستا را به یکدیگر متصل می کند . کوچه های دیگری نیز به موازات آن در بافت روستا مسیرهای فرعی را تشکیل داده و همگی تابع شیب غالب هستند.