تحلیل گفتمان امام رضا (ع) از منظر برنامه هدایت اعصابی- زبانی

در نظریه پردازی های اخیر در ارتباط با تجزیه و تحلیل گفتمان، تحقیقات ایدئولوژیک و تاریخی بهطور خاص مورد توجه قرار گرفته اند. در این روند، هدف، دستیابی به راهکارهایی برای تحلیل و درکگفتمان جوامع زبانی به منظور تعامل جهانی بهتر است. با توجه به این واقعیت که جهانی شدن خود تلاشیبرای ایجاد نوعی وحدت زبان است، جوامع زبانی در کشورهای اسلامی باید توجهی بیشتر به ارائه گفتمانیمتناسب با نیازهای انسان در دوره معاصر که عصر پیشرفت های عظیم است، داشته باشند. به نظر می رسد درمدل های حاضر مرتبط با گفتمان، معایب و ایراداتی خاص وجود دارد که ناشی از این واقعیت است که اینمدلها تماماً ساخته و پرداخته بشر هستند. اما ویژگی های گفتمان جهانی و الهی چیست؟ این مقاله به دنبالیافتن رویکردی جدید برای تبدیل ایده ها به مدلی منسجم از گفتمان بر اساس تجزیه و تحلیل گفتمان امامرضا (ع) با رهبران مسیحی ، یهودی و زرتشتی زمان خود است و سعی در تجزیه و تحلیل چنین گفتمانیاز منظر برنامه هدایت اعصابی- زبانی دارد و بحث اصلی آن بیشتر معطوف به دو جنبه مهم از گفت وگواست که عمدتاً در عینیت رویکرد و دانش و آگاهی منبع نمود می یابد. در پایان نتیجه گرفته می شود کهمی توان از این اصول به عنوان نظامی فعال در گفت وگوی میان تمدن ها بهره گرفت.

Keywords:

گفتمان , برنامه هدایت اعصابی- زبانی , تحلیل گفتمان , امام رضا (ع)