بررسی اثر پیشگیری کننده Quercetin به عنوان یک فلاونوئید بر زخم زایی استیل سالیسیلیک اسید در مخاط معده موش صحراییزایی استیل سالیسیلیک اسید در مخاط معده موش صحرایی

Publish Year: 1383
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 461

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SJH-11-3_009

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395

Abstract:

فلاونوئیدها بعنوان بخشی از رژیم غذایی افراد، با قابلیت جذب از دستگاه گوارش میتوانند از طریق مکانیسم هایمتعددی بدنبال فعالیتهای آنتی اکسیدانی، حذف رادیکالهای آزاد و مهار پراکسیداسیون لیپیدی در پیشگیری از ضایعاتمخاط معده که از شایع ترین عارضه در بیماران تحت درمان با داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بویژه آسپرین یااستیل سالیسیلیک اسید (ASA) بشمار می رود مؤثر باشند. در مطالعه حاضر اثر Quercetin بعنوان فراوانترین فلاونوئید موجود در رژیم غذایی بر پیشگیری از آثار زخم زایی ASA در مخاط معده موش صحرایی بررسی شده است. در این مطالعه از موش صحرایی نر با نژاد Wistar، در محدوده وزنی 330-220 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به ٣ گروه شش تایی تقسیم شدند. در تمامی گروه ها مواد مصرفی تنها یکبار و بصورت حاد تجویز شدند. گروه اول و دوم بعنوان گروههای شاهد به ترتیب یک میلی لیتر ASAvehicle و یک میلی لیتر سوسپانسیون ASA با دوز 300mg/kg بصورت خوراکی دریافت کردند و درگروه سوم اثر مصرف Quercetin با دوز 200mg/kg به فرم پیش درمانی (نیم ساعت قبل از مصرف ASA با دوز 300MG/KG) مورد بررسی قرار گرفت. بعد از مصرف مواد حیوانات به مدت سه ساعت نگهداری و سپس معده آنها خارج و از نظر پیدایش ضایعات از طریق ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک درجه بندی و آنالیز شدند.یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که مصرف خوراکی ASA با دوز 300mg/kg سبب آسیب قابل ملاحظه در مخاط معده می گردد (P<0.05) و پیش درمانی با Quercetin از شدت ضایعات مخاط معده ناشی از ASA می کاهد (P<0.05). نتایج مطالعه حاکی از آن است که Quercetin در پیشگیری از پیدایش زخم معده توسط ASA مؤثرمی باشد. هر چند که مکانیسم دقیق عمل Quercetin در این مورد هنوز مبهم است شاید بتوان در آینده با تحقیقات بیشتر از Quercetin برای پیشگیری و درمان زخم معده استفاده بالینی نمود.

Authors

مریم ملک

کارشناس ارشد فیزیولوژی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

لیلی برجیان

استادیار گروه فیزیولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

احمد سبحان

استادیار گروه پاتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان