بررسی ارزش پیش بینی کنندگی سطوح سرمی پروتئین واکنشگر C در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار

مقدمه و هدف: پروتئین واکنشگرC-Reactive Protein; CRP)C) نقش ویژه ای را در غالب التهابات سیستمیک بدن ایفا می کندنقش این مارکر در بیماری های قلبی جهت تشخیص حوادث قلبی دارای اهمیت بسیار است. در این مطالعه ارزش پیش بینیکنندگی hs-CRP در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار مطالعه و ارتباط آن با بروز سکته قلبی، مرگ و نیاز به جراحی در زمان بستری و یک ماه بعد از ترخیص بررسی شده است.روش کار : در یک مطالعه همگروهی تعداد 180 بیمار مبتلا به آنژین ناپایدار بستری در بیمارستان اکباتان همدان مور د بررسیقرار گرفتند . بیماران بر اساس سطوح hs-CRP به دو گروه مواجهه با سطوح بالای CRP و گروه کنترل با سطوح پائین CRP تقسیم و بعد از پایان دوره بستری و 30 روز بعد از آن پیگیری و از نظر رسیدن به مرگ، نیاز به مداخله جراحی و بروز سکته قلبی (Myocardial Infarction; MI) بررسی شدند. اطلاعات توسط چک لیست استخراج و با نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری Chi square و t-test مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: تفاوت آماری مشخصی بین اطلاعات دموگرافیک دو گروه مشاهده ن شد. در زمان بستری تفاوت معنی داری بین دو گروه از لحاظ رسیدن به عوارض مرگ، نیاز به مداخله جراحی و MI مشاهده نگردید (P>0.05) اما در پیگیری به عمل آمده یک ماه بعد از بستری، مشاهده شد که میزان بروز عوارض در گروه دارای مقادیر بالای CRP بیشتر و از نظر آماری معنی دار است (P=0.045). تعداد بروز عوارض در دو گروه دارای مقادیر بالای CRP و مقادیر پائین آن به ترتیب در 19 و 10 بیمار در زمان بستری و 29 و 19 بیمار در یک ماه بعد از بستری بود. نتیجه نهایی: مقادیر بالای hs-CRP توان پیش بینی بروز عوارض قلبی در بیماران را یک ماه بعد از ترخیص از بیمارستان دارد.

Keywords:

آنژین قفسه صدری , آنفارکتوس میوکارد , پروتئین واکنشگر C